Archer jest nieśmiały, wycofany. Mieszkańcy miasteczka postrzegają go jako dziwaka, outsidera, odmieńca. Nauczyli się go ignorować, a on nauczył się tym nie przejmować. Samotność daje chłopakowi bezpieczeństwo i spokój, lecz wciąż przygniatany jest on przez ciężar niewypowiedzianych słów.
Choć wspomnienia duszą chłopaka, nie opowiedział nikomu swojej historii.Nikt nie starał się dowiedzieć, nikt nie chciał wysłuchać, ani poznać przyczyny jego odosobnienia. Nikt nie dał mu szansy na normalne życie. Dopóki w miasteczku nie pojawia się...ona.
Bree, dziewczyna chcąca pogodzić się z przeszłością i nabrać dystansu do dawnego życia. Poznaje Archera i mimo jego niepochlebnych opinii brnie, starając się nawiązać z nim kontakt.
Pierwszy, tak istotny krok, jaki poczyniła dziewczyna wyciągając dłoń do mężczyzny, któremu ludzie nie dawali szansy, przyczynił się do zmian na lepsze. Dziewczyna zmieniła stosunek ludzi do chłopaka zwyczajnie dając mu szansę. Dając mu przyjaźń, a potem miłość. Dając mu drugie, nowe życie.
Człowiek, aby zrozumieć drugiego nie potrzebuje słów, a jedynie serca.
Sheridan uczy nas, czym tak naprawdę jest miłość. Zauroczenie i chwilowa fascynacja są niczym w porównaniu do pełnej akceptacji i bezwarunkowego oddania. Walka o uczucie, bezgraniczne zaufanie i zrozumienie. To, co łączy bohaterów jest nierozerwalną więzią. Mimo problemów, jakie każde z nich napotkało na swojej drodze potrafią zaufać i zbudować coś niesamowitego, coś, czego nie jest w stanie nikt inny zniszczyć.
Każdy zasługuje na szczęście i zrozumienie.
Zapowiada się intrygująco. Ale ...Zmień formatowanie, bo trochę słabo się czyta takie wyśrodkowane porozrywane zdania.
OdpowiedzUsuńDziękuję za opinię, już zmieniłam ;)
UsuńBardzo ładny cytat z tej książki. Recenzja brzmi optymistycznie. Ale cytat wskazywałby na mniej pogodne zakończenie.
OdpowiedzUsuńQurcze, to musi być piękna i ujmująca opowieść :)
OdpowiedzUsuń